προσεκτραχηλίζω

Α

1. ρίχνω κάποιον ή κάτι από τον τράχηλο προς τα εμπρός επιπροσθέτως

2. καταρρίπτω, κατακρημνίζω επιπροσθέτως

3. παθ. προσεκτραχηλιζομαι

μτφ. εκτραχηλίζομαι ακόμη πιο πολύ, αποχαλινώνομαι περισσότερο («εἰς πάθος προσεκτραχηλίζεσθαι», Σέξτ. Εμπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + ἐκτραχηλίζω «σπάω τον λαιμό κάποιου, ανατρέπω, καταστρέφω, αφανίζω»].